Θυμάμαι καλά τη δεκαετία του 1980 και μπορώ να πω ότι οι συγγραφείς αυτής της ταινίας έκαναν μια τεράστια δουλειά για να δείξουν κάθε λεπτομέρεια του στο πως έμοιαζε ο κόσμος στην εποχή της Σοβιετικής ένωσης. Τα τηλέφωνα, τα ρούχα, τα μαλλιά, το ραγισμένο χρώμα στα περβάζια των παραθύρων, ακόμη και το τζάμι της πόρτας είναι παρόμοιο με αυτό που θυμάμαι. Αλλά το πιο σημαντικό πράγμα...
Ένα ωραίο πορτρέτο ενός απλού ανθρώπου που η μοίρα τον πάει από τη Βόρεια Κορέα στον Νότο, παρά τη θέλησή του και τον αγώνα του να επανενωθεί με την οικογένειά του. Η ταινία επικεντρώνεται στην αγωνία του να επιστρέψει στη Βόρεια Κορέα. Η προθυμία του να απορρίψει κάθε πειρασμό της Νότιας Κορέας είναι ο τρόπος του να προστατεύεται τόσο από τις άγνωστες απολαύσεις του καπιταλισμού...
99 Φεγγάρια (2022)
Η ταινία είναι αρκετά ερωτική όπως υποδεικνύει και το εξώφυλλο, αλλά με έναν περίεργο τρόπο. Δεν πρόκειται για αυτό που λέμε αποχρώσεις του γκρι, αλλά για έλεγχο και εξουσία πάνω σε κάποιον άλλο. Αφορά επίσης την αγάπη και το πώς σχετιζόμαστε μεταξύ μας - ή όχι. Είμαστε αποσυνδεδεμένοι, ακόμα κι όταν είμαστε τόσο κοντά και δήθεν σούπερ συνδεδεμένοι ; Υπάρχει περίπτωση να συμβεί....