Κάθε sequel του Jarhead και χειρότερο. Αμερικανοί στρατιώτες στη Μέση Ανατολή ενάντια σε φανατικούς τζιχαντιστές. Τόσο πρωτότυπο. Σα να βλέπεις shoot-em up στον υπολογιστή, χωρίς να παίζεις εσύ. Ανύπαρκτο σενάριο, αδιάφοροι (και ίσως κακοί) πρωταγωνιστές, καμία σκηνοθεσία σε μια λαίλαπα πυροβολισμών και σκοτωμών χωρίς νόημα.
Από τον Γιάννη Αγιάννη του Βίκτωρ Ουγκώ μέχρι αυτόν εδώ τον Τζίμι Κόνλον πέρασαν 27 χρόνια. Τόσα (και λιγότερα) χρειάστηκε ο Λίαμ Νίσον για να γίνει από κλασικός ηθοποιός σε fast food του Χόλιγουντ. Συγκεκριμένα από το Η Τιτανομαχία του 2010. Προσωπικά θεωρώ οτι το Νυχτερινή Καταδίωξη ήταν η αρχή της επιστροφής στη ποιότητα. Έτσι λοιπόν, αυτή εδώ η ταινία έχει μια σπίθα από τον...
Tenet (2020)
Η ταινία ήταν χειρότερη από απλά μια απογοήτευση - ήταν ένα απογοητευτικό χάος ενός παζλ που δυσκολευόμουν να παρακολουθήσω καθώς γινόταν όλο και πιο περίπλοκο. Το νόημα της ιστορίας είναι να ανακαλύψεις ποιά είναι η ιστορία. Μετά από περίπου 30 λεπτά δε με ένοιαζε πλέον γιατί ήταν τόσο απίστευτα συγκεχυμένο που δεν είχα άλλη επιλογή από το να το παρατήσω. Δεν μπορούσα να καταλάβω...