Η τελευταία ταινία του Γιώργου Λάνθιμου είναι παρανοική με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και εξαιρετικά άτακτη, αλλά με άφησε κάπως ψυχρό. Η Έμα Στόουν υποδύεται το τέρας του Φρανκενστάιν της ταινίας, μια γυναίκα που θέλει ανεξαρτησία και ελευθερία, σεξουαλικά αλλά και γενικά, χωρίς να χρειάζεται να ζήσει τη ζωή της με κανόνες που έχουν θεσπίσει οι άνδρες. Είναι μια δυνατή και περήφανη...
Τέσσερις παράλληλες ιστορίες σε τρία διαφορετικά σημεία του κόσμου συνδέονται μεταξύ τους με εξαιρετική τραγικότητα. Δε γνωρίζουμε γιατί ο σκηνοθέτης αποφάσισε να τραβήξει τόσο μακριά τις ιστορίες αυτές, αλλά το αποτέλεσμα είναι πολύ καλό. Παρά την παράξενη αρχή της ταινίας, η σύνδεση γίνεται κατανοητή μετά από λίγη ώρα. Το μοντάζ είναι γρήγορο μεταξύ των σκηνών, ο σκηνοθέτης μεταβαίνει...
Ο Άλλος Μου Εαυτός (2011)
Μετα δυσκολίας μπορώ να χαρακτηρίσω την ταινία οικογενειακή, αφού το σενάριο πείθει ηλικίες με μονοψήφιο νούμερο. Ούτε και ο προφανής συμβολισμός της κούκλας πείθει. Προφανώς στην Αμερική το μοτίβο δουλεύει, αφού πληρώθηκαν τόσα μεγάλα ονόματα για να συμμετέχουν. Θα την έβλεπα μόνο παραμονή Χριστουγέννων το μεσημέρι με τη μικρή μου κόρη στα πρόθυρα ύπνου. Τίποτα παραπάνω