Όπως συνήθως, μια τέλεια παράσταση από τη μεγάλη ηθοποιό Ιζαμπέλ Χούπερτ. Ίσως να είναι ο κύριος λόγος για τους θεατές να δούνε αυτήν (τη μάλλον περιττή κατά τα άλλα) ταινία ούτως ή άλλως. Υποθέτω επίσης, οτι ο Verhoeven και ο Birke θα μπορούσαν να εμπιστευτούν την Huppert, ότι κατά κάποιον τρόπο θα σώσει την υπερφορτωμένη πλοκή. Και ναι, το έκανε. Αρκετά καλά στη πραγματικότητα....
Μία από τις πιο ασυναγώνιστα βαρετές και αδιάφορες ταινίες καταστροφών που έχει δει ποτέ ο κινηματογράφος. Κάνει την ομολογουμένως μέτρια και προβλέψιμη αντίστοιχη ταινία ηφαιστείου - το Η Κορυφή του Δάντη - να μοιάζει με αριστούργημα. Η ίδια η ιστορία είναι αδύναμη και όλες οι αμερικανικές ανοησίες και τα κλισέ του Χόλιγουντ σε κάνουν να αναρωτιέσαι γιατί σπαταλάς τον χρόνο σου...
Στα Ίχνη του Φυγά (1998)
Το Στα Ίχνη του Φυγά είναι πράγματι μια ταινία που ακολουθεί τα ίχνη μιας άλλης παλιότερης ταινίας, του Ο Φυγάς με τον Χάρισον Φόρντ. Το σενάριο πάνω κάτω είναι το ίδιο, ο Τόμι Λι Τζόουνς ακριβώς στον ίδιο ρόλο, όπως και μερικοί άλλοι ηθοποιοί. Τη πρωταγωνιστική θέση του Χάρισον Φορντ έχει πάρει ο Γουέσλει Σνάιπς και αντί για μεγαλο-γιατρός είναι πρώην πράκτορας. ΚΑΙ αυτή τη φορά...