Κάθε sequel του Jarhead και χειρότερο. Αμερικανοί στρατιώτες στη Μέση Ανατολή ενάντια σε φανατικούς τζιχαντιστές. Τόσο πρωτότυπο. Σα να βλέπεις shoot-em up στον υπολογιστή, χωρίς να παίζεις εσύ. Ανύπαρκτο σενάριο, αδιάφοροι (και ίσως κακοί) πρωταγωνιστές, καμία σκηνοθεσία σε μια λαίλαπα πυροβολισμών και σκοτωμών χωρίς νόημα.
Με την παράδοξή του αφήγηση και το υπερβολικά γυαλισμένο μελόδραμά του, η ταινία κινδυνεύει να φανεί περισσότερο ως παραγωγή του Χόλιγουντ παρά μια γαλλική ρομαντική ιστορία. Ο σκηνοθέτης Benoit Jacquot σίγουρα παίζει με το παραπάνω το χαρτί της αγωνίας, καθώς προσπαθεί να οδηγήσει τον κύριο χαρακτήρα μακριά από την ειρωνική αλήθεια που σίγουρα θα τον στείλει πέρα από τα άκρα και...
London Fields (2018)
Το London Fields φαίνεται να είχε πολλές δυνατότητες. Η πλοκή είναι αρχικά πολύ ενδιαφέρουσα και η ατμόσφαιρα είναι σκοτεινή και αισθησιακή, κάπως neo noirish. Με το ύφος και το σκηνικό των Άγγλων γκάνγκστερ, αρχικά μοιάζει με μια διασταύρωση ταινίας του Γκάι Ρίτσι και ενός graphic novel του Frank Miller. Ωστόσο, η πραγματικότητα αποκαλύπτεται μετά από λίγο. Η πλοκή γίνεται τυχαία...