Επιτρέψτε μου να πω ότι μόνο η πρώτη ώρα αυτής της ταινίας με είχε κολλημένοι και απλώς ήξερα ξεπερνά την προκάτοχό της όσον αφορά την ιστορία και την δράση. Μετά από περίπου 2 ώρες άρχισα να αναρωτιέμαι πότε ή αν θα υπάρξει κορύφωση. Κάποιες σκηνές έμοιαζαν να διαρκούν πάρα πολύ. Πραγματικά δεν χρειαζόμασταν όλες τις σκηνές του Peter B. Parker και του παιδιού του. Εγώ προσωπικά...
Υπόσχεται πάθος αλλά αποτραβιέται σαν συνεσταλμενη κοπελίτσα. Υπόσχεται μυστήριο και μετά ξεδιπλώνεται με χασμουρητό. Η φαση της παρατημένης φτωχουλας ...υποτονική και αβέβαιη και η ίδια αν τον ήθελε πραγματικά. Γενικά οι ηθοποιοί θυμιζουν δημοσίους υπαλλήλους που κάνουν το ωράριο τους. Δε μού άρεσε.
Τσάι στη Σαχάρα (1990)
Αυτή είναι μια από τις αγαπημένες μου ταινίες όλων των εποχών. Όμως - και αυτό είναι σημαντικό - το μεγαλύτερο μέρος της εκτίμησής μου πηγάζει από το γεγονός ότι τη παρακολούθησα αρκετές φορές και ότι έχω διαβάσει επίσης το βιβλίο (του Paul Bowles) δύο ή τρεις φορές. Έτσι και τα δύο έργα τέχνης (δεδομένου ότι το βιβλίο είναι σίγουρα ένα έργο τέχνης) τείνουν να συνδυάζονται στο μυαλό...