Για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, η Τζούλιαν Μουρ έχει έναν σημαντικό σε βαρύτητα αλλά ασήμαντο σε παρουσία ρόλο. Πρωταγωνίστρια είναι η μικρή Μέιζι, η οποία είναι το επίκεντρο και κατευθύνει τα πάντα σεναριακά στη ταινία. Επίσης, μια ενδιαφέρουσα - αν και όχι ιδιαίτερα απρόβλεπτη - εξέλιξη είναι αυτή που σηματοδοτεί την ταινία και της δίνει ενδιαφέρον μέχρι το τέλος. Αξιοπρεπής...
Από που να αρχίσω...καταρχάς, το σενάριο είναι κλεμμένο. Όλα περιστρέφονται γύρω από το γεγονός οτι ο Κρουζ ξαναζεί συνεχώς την ίδια μέρα. Σας θυμίζει κάτι; Οπωσδήποτε θυμίζει κάτι στους παλιότερους: το εξαιρετικό "Η Μέρα της Μαρμότας", που βραβεύτηκε από τη Βρετανική Ακαδημία Κινηματογράφου για το πρωτότυπο σενάριο της. Για τον Τομ Κρουζ τι να λέμε τώρα...αν και είναι ατυχής επιλογή...
Mudbound: Δάκρυα στον Μισισιπή (2017)
Βλέπω ότι κάποιες από τις κριτικές του Mudbound λένε ότι είναι πολύ αργό, κορυφώνεται μόνο κοντά στο τέλος και στερείται εστίασης σε μεγάλο μέρος της εξέλιξης. Και είναι αλήθεια ότι για την πρώτη ώρα, είναι δύσκολο να γνωρίζουμε προς ποια κατεύθυνση οδεύει η ταινία. Είναι επίσης αλήθεια ότι πολλές από τις σκηνές στο πρώτο μισό του δεν είναι απαραίτητες για το τελικό προϊόν. Αλλά...