Την είδα χθες. Δε ξέρω από που προκύπτει αυτό το 6.7 της βαθμολογίας. Οι βασικοί χαρακτήρες ήταν σχεδόν αδιάφοροι, ακόμα και ο Χόπκινς υποτονικός. Η πρωταγωνίστρια Τζούλια Στάιλς σαν να μην υπήρχε στη ταινία. Το μόνο αξιοσημείωτο νομίζω ήταν το βαρύ mood της ταινίας, το οποίο λόγω του καιρού που εξελισοταν η ταινία, ήταν όντως "βαθύ" δραματικό
Αδιάφορη όπως και οι πρωταγωνιστές της για ένα τόσο σοβαρό θέμα. Μην περιμένετε να δείτε αληθοφανείς σκηνές καταστροφής όπως θα περίμενε κανείς σε μια ταινία με θέμα την 11/9, καθώς το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας είναι γυρισμένο στον χώρο που εγκλωβίστηκαν οι παραπάνω αστυνομικοί ή στα σπίτια των συγγενών τους. Καμία αγωνία, καμία πλοκή, κανένα δράμα, καμία ερμηνεία, κανένα οπτικό...
Δια Πυρός και Σιδήρου (2004)
Αυτή η ταινία περιέχει το μόνο συστατικό που πρέπει να έχουν όλες οι ταινίες εκδίκησης και αυτό είναι το αληθινό συναίσθημα. Θλίψη, αγάπη, γέλιο, θυμός. Υπάρχουν τόσα πολλά συναισθήματα μέσα σε αυτή την ταινία. Από την αρχή μέχρι το τέλος αυτή η ταινία είναι απίστευτα σαγηνευτική. Η πλοκή στο χαρτί ακούγεται όπως τα συνηθισμένα σκουπίδια που πετιούνται κυρίως στους θεατές, αλλά...