Πρόκειται για μια πολύ καλή αντιπολεμική ταινία και προφανώς η πιο διάσημη από όλες. Δείχνει πώς οι νέοι και αφελείς, υποβάλλονται σε πλύση εγκεφάλου για να πιστεύουν ότι κατά κάποιο τρόπο είναι καθήκον τους να σκοτώνουν και να πεθαίνουν. Μεγάλα λόγια όπως Πατρίδα, Κάιζερ, Θεός, Πατριωτισμός. Αλλά στο τέλος υπάρχει μόνο καταστροφή. Αυτό είναι το μάθημα που όλοι πρέπει να λάβουμε...
Η ταινία είναι σίγουρα εμπνευσμένη από το Ο Ταξιτζής και αυτός είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους τράβηξε την προσοχή μου. Ωστόσο η ταινία είναι μια μικρή απογοήτευση. Δεν είναι τόσο καλή. Η υποκριτική παίρνει 10/10, η φωτογραφία και η κάμερα παίρνει 10/10, αλλά η πλοκή είναι φρικτή και μπερδεμένη. Ο ρυθμός αργός - αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό - η πλοκή όμως είναι κάτι...
Η Ζωή του Πι (2012)
Χωρίς μεγάλα ονόματα και μεγάλα σκηνικά, πρόκειται για μια ταινία για την οποία έγιναν πολλές συζητήσεις και πολλές αποκρυπτογραφήσεις. Πνιγμένη στον συμβολισμό, θα σας συναρπάσει ή θα σας απογοητεύσει καθώς προς το τέλος μαθαίνετε τι είναι τι. Το σίγουρο είναι οτι θα σας εκπλήξει