Για μενα η ταινια υπηρξε ποιητικη ονειρικη με υπεροχες εικονες απο θαλασσα και μεσα σε αυτη τη αμμουδια η πρωταγωνηστρια να περπατα ψαχνωντας για κοχυλια η την αλλαγη της ζωης της . Οι ανθρωποι της εποχης το επαρχιακο περιβαλον του χωριου η πληξη ενος γαμου και ο ερχομος του ερωτα μεσα σε γαλαζιο τουλι που στη συνεχεια βλεπουμε να φευγουν τα χρωμματα και να ερχεται η πραγματικοτητα...
Ενώ βρήκα το "Η Διαδοχή" τρομακτικό - μια ταινία που έχει πολλά κοινά με αυτή εδώ - θα δίσταζα να περιγράψω το Μεσοκαλόκαιρο ως τέτοιο. Έχει κι αυτό το μερίδιό της σε μια φρικτή ιστορία, αλλά η πιο γήινη φύση της επικεντρώνεται στον τρόμο και τα συναισθήματα του ανθρώπου. Είναι μια από τις πιο εντυπωσιακές και καταθλιπτικές ταινίες τρόμου που έχω δει εδώ και πολύ καιρό. Το ξεκίνημα...
Αρκτική (2018)
Ακόμα μία ταινία επιβίωσης στα χιόνια. Ο πρωταγωνιστής μας μετά από ένα αεροπορικό ατύχημα βρίσκεται μόνος στο παγωμένο τοπίο της αρκτικής. Όχι για πολύ όμως, καθώς στην περιπέτεια του σύντομα θα προστεθεί και ακόμα ένας χαρακτήρας. Χωρίς κάποια ιδιαίτερη πρωτοτυπία ή έκπληξη στο σενάριο, η ταινία καταφέρνει να μας κρατήσει σε εγρήγορση μέχρι το τέλος, ένα τέλος που λίγο-πολύ όλοι...