Θυμάμαι καλά τη δεκαετία του 1980 και μπορώ να πω ότι οι συγγραφείς αυτής της ταινίας έκαναν μια τεράστια δουλειά για να δείξουν κάθε λεπτομέρεια του στο πως έμοιαζε ο κόσμος στην εποχή της Σοβιετικής ένωσης. Τα τηλέφωνα, τα ρούχα, τα μαλλιά, το ραγισμένο χρώμα στα περβάζια των παραθύρων, ακόμη και το τζάμι της πόρτας είναι παρόμοιο με αυτό που θυμάμαι. Αλλά το πιο σημαντικό πράγμα...
Στο 25ο έτος της καριέρας τους μαζί, ένα διάσημο κουαρτέτο εγχόρδων λαμβάνει κάποιες καταστροφικές ειδήσεις. Ο Πίτερ, ο τσελίστας τους, έχει διαγνωσθεί στα πρώτα στάδια της νόσου του Πάρκινσον. Αυτό το νέο διακόπτει τον σταθερό ρυθμό της δουλειάς τους και εκθέτει προσωπικά ζητήματα που έχουν παραμείνει επί μακρόν κρυφά Το "Τελευταίο Κουαρτέτο" κάνει ένα από τα πιο ενδιαφέροντα πράγμα...
Κυρία Σλόαν (2016)
Μια ταινία που μόνο Αμερικάνοι μπορούν να τη δουν και μάλιστα όχι οποιοιδήποτε, αλλά αυτοί που είναι σχετικοί με τα lobbies και την οικονομία. Θέτοντάς το αντίστροφα, αυτή η ταινία δεν είναι για κανέναν άλλον, εκτός από κάποιους Αμερικανούς! Ατέλειωτοι διάλογοι, δύσκολοι διάλογοι και έννοιες, ονόματα και ορολογίες που μόνο ένας Αμερικανός πολιτικός μπορεί να καταλάβει. Τη κλείνεις...