Είναι απίστευτο πόσο κακό είναι αυτό το ριμέικ. Αν έχετε δει το γνήσιο "Οι γαμπροί της Ευτυχίας" του 1962 με τους Γεωργία Βασιλειάδου, τον Βασίλη Αυλωνίτη και τον Νίκο Ρίζο, θα απορείτε πως αυτή εδώ η ταινία έφτασε στη τηλεόρασή μας. Αν και παρακολουθεί στενά το πλαίσιο της αρχικής ταινίας, φαίνεται συνεχώς σαν οι ηθοποιοί να διαβάζουν απλώς τα λόγια τους, χωρίς κανένα συναίσθημα....
Ο φτωχός παλιός καλός Al Pacino έχει περάσει την εποχή που μεσουρανούσε και ο Karl Urban δεν πάει παρακάτω. Η υποκριτική ήταν οριακά αποδεκτή, η ιστορία ήταν πεζή, χωρίς αγωνία και όχι πολύ έξυπνη αν και προσπάθησε τόσο σκληρά να είναι ... ω, και το τέλος - εδώ τι να πούμε - αλλά ο σκηνοθέτης έχει προφανώς αυταπάτες μεγαλοπρέπειας αν νομίζει ότι θα υπάρξει ένα Το Παιχνίδι του Δολοφόνου...
Οι Λέξεις (2012)
Εξαιρετική ταινία. Μοναδικός Τζέρεμι Άιρονς. Μία ιστορία αγάπης, φόβου, εσωτερικότητας, πόνου και ηθικής. Την προτείνω ανεπιφύλακτα Και όλες οι ερμηνείες μου άρεσαν πολύ όπως και η σκηνοθεσία. 'Αγάπησα τις λέξεις περισσότερο απ'όσο αγάπησα εκείνη που με ενέπνευσε να τις γράψω .' Σκεφτόμαστε αυτή την φράση κάθε μέρα