Από τις φορές που αναρωτιέσαι γιατί βλέπεις κάποια ταινία. Το θέμα δημοφιλές και γνωστό, αλλά ο Γκοτζίλα ελαφρώς παραποιημένος, οι Μπρόντερικ και Ρενό απλά υπάρχουν. Τα εφέ ικανοποιητικά για το 1998 αλλά τα υπόλοιπα είναι για κλάμματα. Ξεκινώντας από νωρίς με τα τεράστια γελοία ίχνη του Γκοτζίλα στο έδαφος και τους ανόητους διαλόγους του Κέβιν Νταν με τον Μπρόντερικ. Ένα ρομάντσο...
Και ναι, αυτή πρέπει να είναι η καλύτερη ταινία του 2017. Έχει τα πάντα και τα έχει πολύ. Ακόμα κι αν δεν ξέρεις τις βραβεύσεις, το μυρίζεσαι οτι εδώ παίζεται κάτι μεγάλο. Εξαιρετικός όπως πάντα ο Γούντι Χάρελσον, πιθανόν να έπαιρνε κι εκείνος το Όσκαρ αν ο ρόλος του δε σταματούσε στη μέση της ταινίας. Ρεσιτάλ ερμηνείας και από τον Σαμ Ρόκγουελ που απέσπασε το πρώτο όσκαρ της...
Εκτός Χρόνου (2003)
Κάθε ταινία που έχω δει με τον Ντένζελ Ουάσιγκτον ήταν μια καλή ταινία. Αυτή εδώ δεν αποτελεί εξαίρεση. Αυτό που μου άρεσε είναι ότι είχε τα πάντα. Έχει αγωνία, δράμα, μυστήριο και δράση. Μου αρέσουν πολύ οι ταινίες που με οδηγούν προς μία κατεύθυνση και ακριβώς όταν νομίζω ότι τα έχω κατάλαβα όλα, γίνεται μια ανατροπή και όλα είναι εντελώς διαφορετικά από αυτά που περίμενα. Όντας...