Επιτρέψτε μου να ξεκινήσω λέγοντας ότι αυτή δεν είναι μια «εύκολη» ταινία. Το Ναχίντ είναι ένα ωραίο παράθυρο στη ζωή μιας γυναίκας στην ιρανική κοινωνία, αλλά είναι επίσης ένας ευαίσθητος προβληματισμός για τα διλήμματα και τις κρίσεις που έχουμε να αντιμετωπίσουμε κατά τη διάρκεια της ζωής μας, ανεξάρτητα από τον πολιτισμό μας. Υπάρχει ένα είδος καταπιεστικής ατμόσφαιρας σε αυτή...
Δεν τα κατάφερε ο Τιμ Μπάρτον σ αυτή την επανέκδοση της πρωτότυπης ταινίας του '60 καθώς υστερεί και από την original αλλά και κατά πολύ από τις μεταγενέστερες όπως Η Εξέγερση και Η Αυγή. Το σενάριο μοιάζει λίγο αδέξιο και η σκηνοθεσία φτωχή ακόμα κι αν λάβουμε υπόψη το γεγονός οτι γυρίστηκε 18 χρόνια πριν. Το ίδιο ισχύει και για τον Μαρκ Γουόλμπεργκ που στα νιάτα του δε "γεμίζει"...
Η Ληστεία του Αιώνα (2018)
Θα συμφωνήσω με τον Αντώνη η ταινία όντως θυμίζει το Heat. Θα συμφωνήσω όμως και με τον proteus για τον αποτυχημένο ως πρωταγωνιστή Gerard Butler, που ακόμα για μία φορά δεν έχει τίποτα να προσφέρει ως ηθοποιός. Η υπόθεση χιλιοπαιγμένη, βρώμικες συμμορίες, βρώμικοι αστυνομικοί, ληστείες, κυνηγητό στους δρόμους και έναν μεγαλεπήβολο τίτλο για να προσελκύσει κοινό. Δεν είναι η χειρότερη...