Αυτή η ταινία έχει όμορφη οπτική για τους θεατές: τα κοστούμια και τα σκηνικά κόβουν την ανάσα και η κινηματογράφηση είναι εντυπωσιακή. Αλλά είχα κάποια ανάμεικτα συναισθήματα όταν τελείωσε κι αυτό οφειλόταν εν μέρει στο σενάριο, που κατά διαστήματα φαινόταν βαρετό, με επιφανειακούς διαλόγους και κάποια απότομα άλματα στο χρόνο, με τα οποία προσπάθησαν να ξεπεράσουν ανεπιτυχώς...
Ειδικότητα έχει αποκτήσει ως φαίνεται ο Ντουέιν Τζόνσον στις ταινίες καταστροφής καθώς μετά το San Andreas θα ακολουθήσουν τα Rampage και Ουρανοξύστης. Η ταινία πρόκειται για μια σχεδόν πιστή αντιγραφή του 2012 με τον Τζον Κιούσακ, όπου τα πάντα γκρεμίζονται ΑΚΡΙΒΩΣ μετά την έλευση του εκάστοτε ήρωα, ο οποίος είναι μεν ένας συνηθισμένος άνθρωπος, καταφέρνει δε να σώσει τον εαυτό...
Ο Δικηγόρος του Διαβόλου (1997)
Είδα αυτήν την ταινία το '97 στο θέατρο. Παιζόταν μόλις μια εβδομάδα μετά τον Τιτανικό του Κάμερον. Θυμάμαι τα πλήθη που έτρεχαν να δουν τον Τιτανικό και μία σχεδόν άδεια αίθουσα όταν έπαιζε αυτή η ταινία. Αφού την είδα, σκέφτηκα πόσο ανισόρροπη είναι αυτή η δημιουργική πρωτοτυπία έναντι των μεγάλων blockbusters. Αργότερα κατάλαβα ότι τα blockbusters είναι για τις μάζες και ενδιαφέρουσες...