Με ένα απίστευτο καστ μεγάλων ονομάτων, πρόκειται σαφώς για τη καλύτερη ρομαντική κομεντί του 2009 και για μένα προσωπικά, από τις καλύτερες από το 2000 και μετά. Εξερευνώντας τις σχέσεις ζευγαριών σε παράλληλες ιστορίες, αναδεικνύει τον διαχρονικό προβληματισμό για το πως γίνονται, εξελίσσονται και τελειώνουν, έχοντας παράλληλα ένα πολύ πρωτότυπο τίτλο που σου κινεί την περιέργεια...
Από τις φορές που αναρωτιέσαι γιατί βλέπεις κάποια ταινία. Το θέμα δημοφιλές και γνωστό, αλλά ο Γκοτζίλα ελαφρώς παραποιημένος, οι Μπρόντερικ και Ρενό απλά υπάρχουν. Τα εφέ ικανοποιητικά για το 1998 αλλά τα υπόλοιπα είναι για κλάμματα. Ξεκινώντας από νωρίς με τα τεράστια γελοία ίχνη του Γκοτζίλα στο έδαφος και τους ανόητους διαλόγους του Κέβιν Νταν με τον Μπρόντερικ. Ένα ρομάντσο...
Για Πάντα (2020)
Η ταινια ειναι μια πληρης αντιγραφη του τουρκικού Issiz Adam το οποιο και παλι δεν κατάφερε να φτασει. Πολλες διαφημισεις, πολυ μετριοι οι πρωταγωνιστες. Ας δοθουν ευκαιριες σε πιο ικανους ανθρωπους με ταλεντο και ιδεες να κανουν ταινιες. Αδικειται ο ελληνικος κινηματογράφος με αυτα. Ο Τσιμιτσελης και η Γερονικολου ας μεινουν στο instagram.