Είδα αυτήν την ταινία το '97 στο θέατρο. Παιζόταν μόλις μια εβδομάδα μετά τον Τιτανικό του Κάμερον. Θυμάμαι τα πλήθη που έτρεχαν να δουν τον Τιτανικό και μία σχεδόν άδεια αίθουσα όταν έπαιζε αυτή η ταινία. Αφού την είδα, σκέφτηκα πόσο ανισόρροπη είναι αυτή η δημιουργική πρωτοτυπία έναντι των μεγάλων blockbusters. Αργότερα κατάλαβα ότι τα blockbusters είναι για τις μάζες και ενδιαφέρουσες...
Από τις πολύ καλές αισθηματικές ταινίες με πρωτότυπο σενάριο και εξαιρετική μουσική. Η αφήγηση της ιστορίας από τον πρωταγωνιστή καθώς παράλληλα εξελίσσονται οι σκηνές της ταινίας δίνει μία μοναδική διάσταση στην εξέλιξη και το νόημα της ιστορίας. Αν και όχι ιδιαίτερα γνωστοί οι πρωταγωνιστές, αποδίδουν τέλεια τους χαρακτήρες που εκπροσωπούν. Ο Άντον Γιέλτσιν είναι πολύ πειστικός...
Το Άδυτο (2011)
Αν ήμουν Αυστραλός, θα ντρεπόμουν. Ένα από τα χειρότερα σενάρια που γράφτηκαν ποτέ. Ακόμα και μεγάλοι ηθοποιοί όπως ο Ρίτσαρντ Ρόξμπεργκ δεν μπόρεσαν να το σώσουν. Ξεκίνησε καλά, με υπέροχη αεροφωτογράφηση, αλλά σύντομα πήρε την κατηφόρα με μια σειρά από αδέξιες κινηματογραφικά ακολουθίες δράσεις. Με εκπλήσσει πώς οι χαρακτήρες μπορούσαν να υποστούν ένα τέτοιο τραύμα (παγιδεύονται...