Μια πραγματικά εξαιρετική συνέχεια που βασίζεται σε αυτό που δημιούργησε η πρώτη ταινία και εξακολουθεί να διαθέτει φανταστικά εφέ, ερμηνείες και δράση, ακόμα κι αν δεν έχουν βελτιωθεί ακόμη μερικά από τα προβλήματα σε σχέση με την αρχική. Το μεγάλο ζήτημα σε αυτές τις δύο ταινίες είναι ότι οι ανθρώπινοι χαρακτήρες είναι πολύ μονοσήμαντοι και ήπιοι. Ο Gary Oldman είναι ο μόνος πολύπλοκος...
Η ταινία είναι μοναδική από πολλές απόψεις. Ο διάλογος είναι συγκρίσιμος με το Κοινωνικό Δίκτυο στην πολυπλοκότητα και την απόδοση, η υποκριτική ήταν εξαιρετική (δεν άξιζε Όσκαρ αλλά έκανε τη δουλειά πολύ καλά), Μουσική / Ήχος ήταν πολύ ευχάριστα και μοναδικά, η σκηνοθεσία ήταν υπέροχη, αλλά το μοντάζ ήταν το καλύτερο και σίγουρα έπρεπε να προταθεί για Όσκαρ. Μεγάλα ονόματα οι δύο...
Διαζύγιο Θανάτου (2002)
Το «Διαζύγιο Θανάτου» είναι μάλλον ένα ριμέικ του μεγάλου «Ραντεβού στο Παρίσι», αλλά τελικά (όπως θα δείτε κι εσείς) δεν του αξίζει. Για να είμαι ειλικρινής, δεν καταλαβαίνω γιατί έπρεπε να ξανακάνουν την original ταινία αφού αυτή είναι μεγαλειώδης μέχρι σήμερα, τόσο ως θρίλερ Χίτσκοκ όσο και ως κωμωδία. Αλλά το έκαναν ξανά, και όπου στην αρχική ταινία πρωταγωνιστούσε ο Cary Grant...