Εδώ μιλάμε για μία κλασσική κωμωδία του παλιού καλού ελληνικού κινηματογράφου που όσες φορές και να τη δεις, πάντα είναι το ίδιο ευχάριστη και διασκεδαστική όπως την πρώτη φορά! Αξέχαστες ερμηνείες, αξέχαστες ατάκες, αξέχαστο το σπίτι του κυρίου Πετροχείλου και αξέχαστη η μουσική του Γιώργου Κατσαρού. Είναι τόσο κρίμα να βλέπουμε τέτοιες αξιόλογες ταινίες που γυρίστηκαν 50 χρόνια...
Η Ληστεία της Στοκχόλμης είχε τη δυνατότητα να είναι μια σοβαρή, ιστορική ταινία, αλλά για κάποιο λόγο την έκαναν μια γελοία κωμωδία. Ο Ethan Hawke είναι ένας από τους αγαπημένους μου ηθοποιούς, αλλά αυτή είναι μια από τις πιο αδύναμες ερμηνείες του που μπορώ να θυμηθώ. Δεν τον κατηγορώ ιδιαίτερα (εκτός από την ανάληψη του ρόλου) γιατί ο χαρακτήρας του ήταν ένα κακό αστείο. Γιατί...
Τσέρνομπιλ (2019)
Θυμάμαι καλά τη δεκαετία του 1980 και μπορώ να πω ότι οι συγγραφείς αυτής της ταινίας έκαναν μια τεράστια δουλειά για να δείξουν κάθε λεπτομέρεια του στο πως έμοιαζε ο κόσμος στην εποχή της Σοβιετικής ένωσης. Τα τηλέφωνα, τα ρούχα, τα μαλλιά, το ραγισμένο χρώμα στα περβάζια των παραθύρων, ακόμη και το τζάμι της πόρτας είναι παρόμοιο με αυτό που θυμάμαι. Αλλά το πιο σημαντικό πράγμα...