Είδα την ταινία λίγο πριν τα μεσάνυχτα στο θέατρο, με πολύ λίγο κόσμο... προφανώς, το στυλ της ταινίας δεν είναι το γνωστό εμπορικό, που τρέχουν όλοι σαν τα πρόβατα... Τέλος πάντων, η ταινία έχει νόημα, έχει βάθος και απόκριση στον θεατή και από εκείνη την ημέρα νιώθω τα συναισθήματα της ταινίας ανεξάρτητα από τα διάφορά της προβλήματα, τα οποία συνοψίζονται στο βάθος των αγώνων...
Το 1954, ο ομοσπονδιακός αστυνομικός Teddy Daniels και ο νέος συνεργάτης του, Chuck Aule, ταξιδεύουν από το Σιάτλ στο νησί Shutter, ένα νησί-φρούριο, για να ερευνήσουν την εξαφάνιση μίας ασθενούς εκεί, της Rachel Solando. Η Rachel είχε μεταφερθεί στο ίδρυμα Ashcliffe, για ψυχικά διαταραγμένους επικίνδυνους εγκληματίες, γιατί έπνιξε τα τρία παιδιά της. Ο Teddy είναι βετεράνος στρατιώτης...
Ο Δρόμος Της Απώλειας (2002)
Ήταν κάπως περίεργο να βλέπω τον Τομ Χανκς σε αυτή την ταινία. Νομίζω ότι η θετική του εικόνα τον δυσκολεύει να τον δούμε ως ψυχρό δολοφόνο. Ο χαρακτήρας του Χανκς έχει την ιδιότητα ενός είδους νονού που κρατά την οικογένεια ενωμένη. Πέρα από αυτό, είναι περισσότερο μια ταινία για μια τάση που υπάρχει πάρα πολύ στην κουλτούρα μας, αυτή των ισχυρών που καταβάλλουν κάθε μέσο για...