Σαν σενάριο εύστοχο. Σαν σκηνοθεσία εξίσου εύστοχη. Σαν πλοκή αρκετά αργή και πολύπλοκη δίχως να υπάρχει κρυφό νόημα κτλ. Θα προτιμούσα μια ηθοποιό με πιο τρομακτική όψη. Και άντρες ηθοποιούς που να ξεχωρίζω ποιος είναι ποιος. Μου βάλατε όλους τους ξανθούς με μούσια, δεν καταλάβαιναμε ποιος είναι ποιος. Κατά τα άλλα, ναι, είχε ωραία νοήματα, αλλά θα μπορούσαν να είχαν παρουσιαστεί...
Θα τη λάτρευα αν ήμουν στην ηλικία των 14-18. Μπορεί να αναφωνούσα και ένα "Ααααααααα", εντυπωσιασμένος με όλον αυτόν τον χαμό που γίνεται. Τώρα πια, με αφήνει όχι απλώς αδιάφορο, αλλά δυσαρεστημένο καθώς δεν έχει να προσφέρει τίποτα σε έναν ώριμο θεατή. Ναι, την είδα, γι αυτό και μπορώ να εκφέρω γνώμη, αν και δε νομίζω οτι η γνώμη μου θα ήταν διαφορετική αν δεν την είχα δει, γνωρίζοντας...
Στα Όρια του Αύριο (2014)
Από που να αρχίσω...καταρχάς, το σενάριο είναι κλεμμένο. Όλα περιστρέφονται γύρω από το γεγονός οτι ο Κρουζ ξαναζεί συνεχώς την ίδια μέρα. Σας θυμίζει κάτι; Οπωσδήποτε θυμίζει κάτι στους παλιότερους: το εξαιρετικό "Η Μέρα της Μαρμότας", που βραβεύτηκε από τη Βρετανική Ακαδημία Κινηματογράφου για το πρωτότυπο σενάριο της. Για τον Τομ Κρουζ τι να λέμε τώρα...αν και είναι ατυχής επιλογή...