Η τελευταία ταινία του Γιώργου Λάνθιμου είναι παρανοική με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και εξαιρετικά άτακτη, αλλά με άφησε κάπως ψυχρό. Η Έμα Στόουν υποδύεται το τέρας του Φρανκενστάιν της ταινίας, μια γυναίκα που θέλει ανεξαρτησία και ελευθερία, σεξουαλικά αλλά και γενικά, χωρίς να χρειάζεται να ζήσει τη ζωή της με κανόνες που έχουν θεσπίσει οι άνδρες. Είναι μια δυνατή και περήφανη...
Ως αδερφή κάποιου που μοιάζει πολύ με τον Ρεξ, βλέποντας την ταινία συγκινήθηκα, ενοχλήθηκα, πληγώθηκα και θυμήθηκα εμένα καθώς ζούσα με έναν απρόβλεπτο, έξυπνο, ασταθή και μερικές φορές πολύ γοητευτικό άνδρα. Τα παιδιά του, αν και ανεξήγητα, τον αγάπησαν, αλλά εξακολουθούν να ζουν με τις συνέπειες της ταραχώδους ζωής τους. Αυτή η ταινία, κατά τη γνώμη μου, ήταν υπέροχη. Ήταν πολύ...
Ο Στρίγγλος που Έγινε Αρνάκι (1968)
Εδώ μιλάμε για μία κλασσική κωμωδία του παλιού καλού ελληνικού κινηματογράφου που όσες φορές και να τη δεις, πάντα είναι το ίδιο ευχάριστη και διασκεδαστική όπως την πρώτη φορά! Αξέχαστες ερμηνείες, αξέχαστες ατάκες, αξέχαστο το σπίτι του κυρίου Πετροχείλου και αξέχαστη η μουσική του Γιώργου Κατσαρού. Είναι τόσο κρίμα να βλέπουμε τέτοιες αξιόλογες ταινίες που γυρίστηκαν 50 χρόνια...