Όταν μιλάμε για κλασικές ταινίες, μιλάμε για το Οι Άθλιοι. Βασισμένη στο ομώνυμο και πασίγνωστο βιβλίο του Βίκτωρ Ουγκώ, πρόκειται για μια ταινία που κυκλοφόρησε δεκάδες φορές για 100 χρόνια, από το 1912 μέχρι το 2012. Αυτή εδώ, είναι μάλλον από τις καλύτερες εκδοχές της, με Λίαμ Νίσον και Τζέφρει Ρας να γεμίζουν απλόχερα τις σκηνές (αν και όχι τόσο έμπειροι τότε). Η ιστορία αναμφίβολα...
Το απόλυτο σκουπίδι του σύγχρονου Χόλιγουντ που πήρε μια πραγματική ιστορία και την έκανε ένα τίποτα. Η ταινία είναι ένα αστείο, ο στόχος της αμαύρωσης της εικόνας του Assange είναι προφανής από την αρχή έως το τέλος. Συνεχίζει να τον απεικονίζει ως παρανοϊκό, εγωιστικό, ναρκισσιστικό, σεξουαλικό μανιακό, χειραγωγικό άτομο, που δεν έχει καμία απολύτως αρχή. Μερικές φορές τον δείχνει...
Hancock (2008)
Μια χαριτωμένη ιστορία ενός σύγχρονου σούπερ ήρωα, που από μέθυσος και καταστροφικός, γίνεται ο κλασικός αγαπημένος από τον κόσμο ήρωας. Η ταινία ξεκινά καλά (όσο καλά μπορεί να ξεκινά μια ταινία που ο σούπερ ήρωας είναι ο Γουίλ Σμιθ), αλλά κάπου στη μέση, όταν αποδεικνύεται ότι και η Σαρλίζ Θέρον είναι αντίστοιχα του ίδιου είδους σούπερ ηρωίδα με τον Χάνκοκ, τα πράγματα μπερδεύουν...