Για μένα ήταν μία ταινία που περιέγραφε πολύ γλαφυρά τις αγριότητες των ναζί και τις αντιλήψεις τους για την ευγονία, τον εκ γερμανισμό περιοχών που θεωρούσαν δικές τους...χωρίς να παρουσιάζει αγριότητες κτλ. Πολύ καλές οι ερμηνείες, έντονες οι συναισθηματικές πτυχές της ανθρώπινης ύπαρξης, όπως η φιλία, ό έρωτας, η αντίσταση, η επιβίωση , ή οργή... Για μένα είναι πολύ ρεαλιστική...
Είναι κρίμα να βλέπουμε ταινίες να έχουν ως κύριο άξονα τα social media, σαν να μας είναι κάτι μακρινό η απρόσιτο ή σαν να είναι ο μόνος τρόπος για να φτάσει το σενάριο τη πλοκή εκεί που θέλει. Η ταινία είχε τις προδιαγραφές, την ατμόσφαιρα, τους ηθοποιούς, τους διαλόγους και τη μουσική για να μας δώσει κάτι ξεχωριστό. Και πράγματι τα πρώτα 20 λεπτά έδιναν την αίσθηση ότι θα δούμε...
Ghostbusters (2016)
Απλά αξιολύπητη. 35 χρόνια μετά το αυθεντικό Ghostbusters, το Χόλιγουντ αναμασά ένα εξαιρετικό για την εποχή του σενάριο, με άγνωστους πρωταγωνιστές που δεν έχουν καμία σχέση με τη τότε παρουσία των Μπιλ Μάρει και Σιγκούρνι Γουίβερ. Τα οπτικά εφέ των φαντασμάτων είναι σαφώς και αναμενόμενα καλύτερα, αλλά αυτό που μένει (εκτός από την απογοήτευση) είναι η νοσταλγία για το πρωτότυπο....