Με το πλεόνασμα μετα-αποκαλυπτικών ταινιών που υπάρχει στον σημερινό κινηματογράφο, ο Δρόμος κάνει αυτό που πολύ λίγες ταινίες σε οποιοδήποτε είδος φαίνονται ικανές να κάνουν. Εδώ πρόκειται για μια ταινία που με τη δική της διορατικότητα αποτυπώνει τον ρεαλισμό της φρίκης ενός ολοκαυτώματος, συνδυάζοντας το απόλυτα χειρότερο δυνατό μέλλον με τα πιο βαθιά όμορφα ανθρώπινα χαρακτηριστικά...
Το θέμα με τις ιστορίες αυτές είναι ότι είναι ιδανικές για επαναφορές ηρώων και χιούμορ... αλλά όχι ιδανικές για σοβαρές πλοκές ή χαρακτήρες. Εν πάση περιπτώσει, μου άρεσε να βλέπω τους παλιούς χαρακτήρες να επιστρέφουν και να μας διασκεδάζουν, αλλά αυτή ήταν η λιγότερο αγαπημένη μου από τις spiderman ταινίες της Marvel. Οι προηγούμενες ιστορίες, ειδικά οι πρώτες, λειτούργησαν καλά...
Ο Πατριός (2009)
Πρόκειται για ριμέικ του "Έξαψη Βίας" του 1987, το οποίο είναι ένα κλασικό B-class θρίλερ, με τον Terry "John Locke" O'Quinn να είναι πολύ πειστικός για τον ρόλο του ψυχοπαθούς. Αυτό το φτωχό remake είναι κακό, ξεκινώντας με το πρωταγωνιστικό ρόλο του περίεργου Dylan Walsh. Η μεταφορά της ιστορίας από τα τέλη της δεκαετίας του '80 στο 2009 είναι παράλογη, καθώς με τα σημερινά μέσα...