Είδα την ταινία λίγο πριν τα μεσάνυχτα στο θέατρο, με πολύ λίγο κόσμο... προφανώς, το στυλ της ταινίας δεν είναι το γνωστό εμπορικό, που τρέχουν όλοι σαν τα πρόβατα... Τέλος πάντων, η ταινία έχει νόημα, έχει βάθος και απόκριση στον θεατή και από εκείνη την ημέρα νιώθω τα συναισθήματα της ταινίας ανεξάρτητα από τα διάφορά της προβλήματα, τα οποία συνοψίζονται στο βάθος των αγώνων...
Οτι θα βλέπαμε τον Κέβιν Κόστνερ στον ρόλο του βαρυποινίτη καταδίκου και σούπερ ήρωα, δε το περίμενα. Δεν είναι κακός, ομολογώ πάντως οτι στην αρχή της ταινίας πίστευα οτι δε θα μας πείσει. Όμως τα κατάφερε. Το υπόλοιπο καστ είναι επίσης σπουδαίο. Από που να ξεκινήσουμε... όμως όλοι οι σπουδαίοι έχουν σχετικά μικρούς ρόλους (με μικρότερο αυτόν του Ράιαν Ρέινολντς) και μάλιστα ρόλους...
Αν η Οδός Μπιλ Μπορούσε να Μιλήσει (2018)
Ο Jenkins σκηνοθετεί την προσαρμογή του μυθιστορήματος του '70 του James Baldwin και αυτή γίνεται μια κινηματογραφική ιστορία αγάπης που ακούει την καρδιά, με μια σκληρή αλλά τρυφερή αλήθεια που με άφησε να κλαίω και να χαμογελάω. Πρόκειται για μια καταπληκτική ταινία, τόσο οσμηρή όσο αισθησιακή, διασυνδέοντας αδιάκριτα κοινωνικά ρεαλιστικά θέματα προκατάληψης, καταπίεσης και φυλάκισης...