Ένα πολύ έξυπνο δημιούργημα. Και οι δύο ερμηνείες των πρωταγωνιστών δείχνουν μια περίπλοκη, μερικές φορές συγκρουόμενη ανθρωπότητα με συγκινητικό και προκλητικό τρόπο. Ο Χόπκινς, ως ο ακαδημαϊκός Βενέδικτος XVI που συνειδητοποιεί ότι δεν αισθάνεται πλέον ικανός - για διάφορους λόγους - να παραμείνει Ποντίφικας και ο Pryce ως Καρδινάλιος Μπερογκόλιο με τον οποίο έχει ελάχιστα κοινά...
Η Ηλέκτρα δεν είναι τέλεια, ο διάλογος είναι χαζός, η πλοκή είναι μάλλον ελαφριά και προσπαθεί λίγο να ανακάμψει με παιδικές αναδρομές και εσωτερική ψυχική αναζήτηση, με μια μάλλον άσκοπη υποπλοκή και ενώ ήταν εντυπωσιακά χορογραφημένη η τελική αναμέτρηση. Ωστόσο, είναι μια οπτικά κομψή ταινία με εξαιρετική κινηματογράφηση, φανταστικές τοποθεσίες, κοστούμια με έμπνευση και διασκεδαστικά...
Ένα Ψάρι που το Έλεγαν Γουάντα (1988)
Είναι όντως μία πανέξυπνη ανεπανάληπτη κωμωδία της δεκαετίας του 80 την οποία την ξαναείδα σήμερα μετά από πολλά χρόνια στην ΕΡΤ2. Απολαμβάνοντας σε όλη τη διάρκεια της τους χαρακτήρες, τις ατάκες και τις αστείες καταστάσεις, δεν δίνεις καμία σημασία στην πλοκή που τελικά καμία σημασία δεν έχει. Πραγματικά πρόκειται για μία αξιολάτρευτη βρετανική κωμωδία και αν για κάποιο λόγο δεν...