Με το πλεόνασμα μετα-αποκαλυπτικών ταινιών που υπάρχει στον σημερινό κινηματογράφο, ο Δρόμος κάνει αυτό που πολύ λίγες ταινίες σε οποιοδήποτε είδος φαίνονται ικανές να κάνουν. Εδώ πρόκειται για μια ταινία που με τη δική της διορατικότητα αποτυπώνει τον ρεαλισμό της φρίκης ενός ολοκαυτώματος, συνδυάζοντας το απόλυτα χειρότερο δυνατό μέλλον με τα πιο βαθιά όμορφα ανθρώπινα χαρακτηριστικά...
Πολύ όμορφη ταινία, με συναίσθημα και αισιοδοξία. Γι ακόμη μία φορά ο Κλιντ Ιζγουντ δείχνε την αξία του και πόσο μεγάλος ηθοποιός αλλά και σκηνοθεσία είναι. Εμένα προσωπικά που την είδα στις τέσσερις το πρωί μου έφτιαξε την υπόλοιπη μέρα και ας ήμουν κλινήρης . Θέλουμε και άλλες τέτοιες ταινίες για να δούμε πάλι την ζωή με θετικό μάτι. Συγχαρητήρια και θα την έβλεπα άνετα ξανά και...
Τα Μυστικά της Αδερφής μου (2021)
Είδα την ταινία λίγο πριν τα μεσάνυχτα στο θέατρο, με πολύ λίγο κόσμο... προφανώς, το στυλ της ταινίας δεν είναι το γνωστό εμπορικό, που τρέχουν όλοι σαν τα πρόβατα... Τέλος πάντων, η ταινία έχει νόημα, έχει βάθος και απόκριση στον θεατή και από εκείνη την ημέρα νιώθω τα συναισθήματα της ταινίας ανεξάρτητα από τα διάφορά της προβλήματα, τα οποία συνοψίζονται στο βάθος των αγώνων...