Αυτή η ταινία έχει όμορφη οπτική για τους θεατές: τα κοστούμια και τα σκηνικά κόβουν την ανάσα και η κινηματογράφηση είναι εντυπωσιακή. Αλλά είχα κάποια ανάμεικτα συναισθήματα όταν τελείωσε κι αυτό οφειλόταν εν μέρει στο σενάριο, που κατά διαστήματα φαινόταν βαρετό, με επιφανειακούς διαλόγους και κάποια απότομα άλματα στο χρόνο, με τα οποία προσπάθησαν να ξεπεράσουν ανεπιτυχώς...
Μια από τις καλύτερες ταινίες της δεκαετίας του '90 που αξίζει και τα πέντε Όσκαρ. Γεμάτη πάθος που μας κλονίζει την καρδιά, αλλά λέγεται με ένα ακαταμάχητο σκοτεινό χιούμορ, το American Beauty είναι ένα διεξοδικά γλυκόπικρο δράμα που μας απορροφά, μια οδυνηρή ιστορία που ξεδιπλώνεται στα στρώματα της προαστιακής ζωής για να αποκαλύψει τους πόνους της ενηλικίωσης και τις απογοητεύσεις...
Ο Δικηγόρος του Διαβόλου (1997)
Είδα αυτήν την ταινία το '97 στο θέατρο. Παιζόταν μόλις μια εβδομάδα μετά τον Τιτανικό του Κάμερον. Θυμάμαι τα πλήθη που έτρεχαν να δουν τον Τιτανικό και μία σχεδόν άδεια αίθουσα όταν έπαιζε αυτή η ταινία. Αφού την είδα, σκέφτηκα πόσο ανισόρροπη είναι αυτή η δημιουργική πρωτοτυπία έναντι των μεγάλων blockbusters. Αργότερα κατάλαβα ότι τα blockbusters είναι για τις μάζες και ενδιαφέρουσες...