Θυμάμαι καλά τη δεκαετία του 1980 και μπορώ να πω ότι οι συγγραφείς αυτής της ταινίας έκαναν μια τεράστια δουλειά για να δείξουν κάθε λεπτομέρεια του στο πως έμοιαζε ο κόσμος στην εποχή της Σοβιετικής ένωσης. Τα τηλέφωνα, τα ρούχα, τα μαλλιά, το ραγισμένο χρώμα στα περβάζια των παραθύρων, ακόμη και το τζάμι της πόρτας είναι παρόμοιο με αυτό που θυμάμαι. Αλλά το πιο σημαντικό πράγμα...
Ο πόλεμος έχει σχεδόν τελειώσει, πιθανότατα μέσα σε 2-3 εβδομάδες και υπάρχουν μόνο 5 τύποι σε ένα άρμα μάχης που εξουδετερώνουν όσους από τους Γερμανούς έχουν μείνει. Και ξαφνικά τα πάντα εξαρτώνται από αυτούς. Συγκεκριμένα, μια μονάδα με μάγειρες και μηχανικούς μένει ανυπεράσπιστη και, αν χτυπηθεί από τους Γερμανούς, ολόκληρη η μεραρχία θα διαλυθεί. Και όλοι γνωρίζουμε τι θα μπορούσε...
Θηλυκή Εταιρεία (1999)
Sex και ίντριγκες παντού κάνουν το σενάριο ανύπαρκτο και τη θέαση εύκολη για τους εύκολους και αβάσταχτη για τους δύσκολους. Στο συνηθισμένο μοτίβο των ελληνικών ταινιών αυτού του τύπου, η ταινία δεν έχει τίποτα να προσφέρει πέρα από την αναγνωρισιμότητα (πλέον) των πρωταγωνιστών και ελάχιστες παροδικές στιγμές χιούμορ. Είναι δύσκολο να το δεις, ακόμα και τη πρώτη φορά