Ο φτωχός παλιός καλός Al Pacino έχει περάσει την εποχή που μεσουρανούσε και ο Karl Urban δεν πάει παρακάτω. Η υποκριτική ήταν οριακά αποδεκτή, η ιστορία ήταν πεζή, χωρίς αγωνία και όχι πολύ έξυπνη αν και προσπάθησε τόσο σκληρά να είναι ... ω, και το τέλος - εδώ τι να πούμε - αλλά ο σκηνοθέτης έχει προφανώς αυταπάτες μεγαλοπρέπειας αν νομίζει ότι θα υπάρξει ένα Το Παιχνίδι του Δολοφόνου...
Μια ταινία που μόνο Αμερικάνοι μπορούν να τη δουν και μάλιστα όχι οποιοιδήποτε, αλλά αυτοί που είναι σχετικοί με τα lobbies και την οικονομία. Θέτοντάς το αντίστροφα, αυτή η ταινία δεν είναι για κανέναν άλλον, εκτός από κάποιους Αμερικανούς! Ατέλειωτοι διάλογοι, δύσκολοι διάλογοι και έννοιες, ονόματα και ορολογίες που μόνο ένας Αμερικανός πολιτικός μπορεί να καταλάβει. Τη κλείνεις...
Στα Ίχνη του Φυγά (1998)
Το Στα Ίχνη του Φυγά είναι πράγματι μια ταινία που ακολουθεί τα ίχνη μιας άλλης παλιότερης ταινίας, του Ο Φυγάς με τον Χάρισον Φόρντ. Το σενάριο πάνω κάτω είναι το ίδιο, ο Τόμι Λι Τζόουνς ακριβώς στον ίδιο ρόλο, όπως και μερικοί άλλοι ηθοποιοί. Τη πρωταγωνιστική θέση του Χάρισον Φορντ έχει πάρει ο Γουέσλει Σνάιπς και αντί για μεγαλο-γιατρός είναι πρώην πράκτορας. ΚΑΙ αυτή τη φορά...