Από τις πιο βαρετές και χωρίς νόημα ταινίες με θέμα τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο που έχω δει μαζί με τον Κώδικα των Ναβάχο και το Κάποτε Ήμασταν Στρατιώτες. Όπως αναφέρθηκε και σε προηγούμενο σχόλιο η βασική μάχη εξελίχθηκε σε ένα μικρό κομμάτι γης και τα ανοιχτά πλάνα σε όλη την ταινία ήταν ελάχιστα. Αυτό είναι ένα σοβαρό μειονέκτημα καθώς ποτέ δεν είχαμε τη μεγάλη εικόνα της μάχης....
Λίγο αφότου ο Τσάκι Τσαν αποφάσισε να γίνει εμπορικός. Εκτός από πολύ καλό ξύλο, κάνει και τα υπόλοιπα πολύ καλά. Δε θα το παρεξηγήσουμε όμως πολύ, ήταν η εποχή της άνθισης αυτών των ταινιών δράσης με ήρωες χαρακτήρες που βαράνε χωρίς να παθαίνουν το παραμικρό. Γουίλις, Σβανζενέγκερ, Σταλόνε, Βαν Νταμ, Σιγκάλ, Λούγκρν, Νόρις κτλ κτλ
Οι Τελευταίοι Ιππότες (2015)
Έπρεπε κάπως να επεξεργαστώ την υπόθεση καθώς προχωρούσε. Είναι ασφαλές να πούμε ότι διαδραματίζεται σε έναν «φανταστικό» κόσμο του. Βασίζεται σε μια παλιά Ιαπωνική ιστορία και στη συνέχεια διασκευάστηκε σε ένα είδος δυτικού πολιτισμού, απλά κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα, εξ ου και η χρήση των «ιπποτών» έναντι των «σαμουράι». Αν έχετε δει το προμόσιον, τότε δεν μπορεί να μην είδατε...