Εδώ μιλάμε για μία κλασσική κωμωδία του παλιού καλού ελληνικού κινηματογράφου που όσες φορές και να τη δεις, πάντα είναι το ίδιο ευχάριστη και διασκεδαστική όπως την πρώτη φορά! Αξέχαστες ερμηνείες, αξέχαστες ατάκες, αξέχαστο το σπίτι του κυρίου Πετροχείλου και αξέχαστη η μουσική του Γιώργου Κατσαρού. Είναι τόσο κρίμα να βλέπουμε τέτοιες αξιόλογες ταινίες που γυρίστηκαν 50 χρόνια...
Να ξεκινήσουμε με τα θετικά. Η ταινία έχει άριστη σκηνοθεσία, εξαιρετική ατμόσφαιρα και σκηνικά, τόσο εσωτερικά όσο και εξωτερικά. Γυρίστηκε όντως στη Νορβηγία, όπου εξελίσσεται και η ιστορία και εκμεταλλεύεται άριστα τις τοποθεσίες της με αρκετές εντυπωσιακές λήψεις από ψηλά. Η ιστορία ωστόσο είναι τόσο συνηθισμένη. Ένας serial killer, ένας αστυνομικός με προβληματικό παρελθόν...
Μετά τη Στροφή (2015)
Ως μια ταινία επιβίωσης, δεν είναι κακή αλλά δεν φέρνει τίποτα νέο στο τραπέζι. Είναι κάτι περισσότερο από θρίλερ παρά τρόμου, γιατί πραγματικά δεν υπάρχει πολύ αίμα και θάνατος για να μιλήσουμε για τρόμο. Έχοντας αυτό στο μυαλό, η ανατροπή στο τέλος είναι μια ωραία έκπληξη αν και στις περισσότερες ταινίες αυτού του είδους, το τέλος είναι εύκολο προβλέψιμο. Υπάρχει ικανοποιητική...