Το θέμα με τις ιστορίες αυτές είναι ότι είναι ιδανικές για επαναφορές ηρώων και χιούμορ... αλλά όχι ιδανικές για σοβαρές πλοκές ή χαρακτήρες. Εν πάση περιπτώσει, μου άρεσε να βλέπω τους παλιούς χαρακτήρες να επιστρέφουν και να μας διασκεδάζουν, αλλά αυτή ήταν η λιγότερο αγαπημένη μου από τις spiderman ταινίες της Marvel. Οι προηγούμενες ιστορίες, ειδικά οι πρώτες, λειτούργησαν καλά...
Διασκεδαστικό αλλά απογοητευτικό. Είναι μια ταινία B κατηγορίας για ένα άτακτο, περιπετειώδες, λεσβιακό, οδικό ταξίδι, κάτι μεταξύ κωμωδίας-δράματος. Έχει μερικά αστεία κομμάτια, αλλά δεν είναι τόσο διασκεδαστικό και αστείο όσο νόμιζα ότι θα ήταν. Είναι μια ευχάριστη αντίθεση σε σχέση με τις περισσότερεςσοβαρές ταινίες που κυκλοφορούν αυτή τη στιγμή. Η ταινία είχε αυτές τις μεταβάσεις...
Ένα Ψάρι που το Έλεγαν Γουάντα (1988)
Είναι όντως μία πανέξυπνη ανεπανάληπτη κωμωδία της δεκαετίας του 80 την οποία την ξαναείδα σήμερα μετά από πολλά χρόνια στην ΕΡΤ2. Απολαμβάνοντας σε όλη τη διάρκεια της τους χαρακτήρες, τις ατάκες και τις αστείες καταστάσεις, δεν δίνεις καμία σημασία στην πλοκή που τελικά καμία σημασία δεν έχει. Πραγματικά πρόκειται για μία αξιολάτρευτη βρετανική κωμωδία και αν για κάποιο λόγο δεν...