Πάντα αιχμαλωτίζομαι από την ιδέα της εξύμνησης κάποιου που η ζωή του περιστρέφεται γύρω από τους θανάτους άλλων, του οποίου η «απασχόληση» είναι να κλέβει από αυτούς που δεν έχουν λόγο σε τίποτα. Αυτό που εννοώ είναι ότι ο ήρωάς μας δεν είναι εκεί για να αποδώσει δικαιοσύνη ή ακόμα και για κάποιο μεγάλο σκοπό, είναι απλά ένας μικροαπατεώνας που τυγχάνει να είναι πιο συνηθισμένος...
Έλεος πια με αυτές τις κακογραμμένες ταινίες δράσης του Γουέσλει Σνάιπς, ο οποίος έχει γίνει πάμπλουτος με τα χαμηλά στάνταρτνς του μέσου αμερικανού θεατή. Και πόσες φορές πια πρέπει να μας απασχολήσει η ζωή ενός αμερικανού προέδρου κάτω από τη σκέπη του Λευκού Οίκου; Προτιμήστε κάτι άλλο by far
Η Άφιξη (2016)
Μετά από μια ωρα τηλεθέασης, η Έιμι Άνταμς θα είναι η μόνη που θα καταφέρει να συνεννοηθεί με τους εξωγήινους. Τι πιο απίστευτο και παράλληλα προβλέψιμο; Θα θελαμε επιτέλους να δούμε κάτι με φαντασία σε μια ταινία επιστημονικής φαντασίας. Παρά την πολλά υποσχόμενη αρχή, θα βάλω ενα μεγάλο Χ