Ξυλο, μπουνιδι, πιστολιδι, με τους ανθρώπους να σκοτώνονται όπως σε βίντεο γκειμ. Κλασική αμερικανική συνταγή! Ο σκληρός τύπος, ψυχρός δολοφόνος, αηττητος (δεν μένει κανείς ζωντανός στον πέρασμα του) αλλά έχει ιερό σκοπό! να σώσει την κορη... ο δολοφόνος- τρυφερός πατέρας που πάει να βρει την "απαχθεισα", κατά τη γνώμη του κόρη. Ούτε ξέρουμε καν πως μπλέχτηκε εκεινη με τα ναρκωτικά!...
Υπόσχεται πάθος αλλά αποτραβιέται σαν συνεσταλμενη κοπελίτσα. Υπόσχεται μυστήριο και μετά ξεδιπλώνεται με χασμουρητό. Η φαση της παρατημένης φτωχουλας ...υποτονική και αβέβαιη και η ίδια αν τον ήθελε πραγματικά. Γενικά οι ηθοποιοί θυμιζουν δημοσίους υπαλλήλους που κάνουν το ωράριο τους. Δε μού άρεσε.
Καπερναούμ (2018)
Στην αρχή, δεν ήθελα να σχολιάσω την ταινία, απλά να της δώσω την υψηλότερη βαθμολογία γιατί δεν πιστεύω ότι είμαι άξια να την κρίνω. Και όμως, εδώ είμαι, να γράφω αυτό, όχι επειδή έχω γίνει πιο άξια, αλλά επειδή οι άνθρωποι πρέπει να το παρακολουθήσουν. Το Καπερναούμ αγγίζει βαθιά τη καρδιά σας και σας κάνει να πονάτε. Είναι επώδυνο, και όχι με συνηθισμένο τρόπο. Είδα την ταινία...