Από που να αρχίσω...καταρχάς, το σενάριο είναι κλεμμένο. Όλα περιστρέφονται γύρω από το γεγονός οτι ο Κρουζ ξαναζεί συνεχώς την ίδια μέρα. Σας θυμίζει κάτι; Οπωσδήποτε θυμίζει κάτι στους παλιότερους: το εξαιρετικό "Η Μέρα της Μαρμότας", που βραβεύτηκε από τη Βρετανική Ακαδημία Κινηματογράφου για το πρωτότυπο σενάριο της. Για τον Τομ Κρουζ τι να λέμε τώρα...αν και είναι ατυχής επιλογή...
Με ένα σχεδόν απροσφώνητο επώνυμο και μια "παχιά" αυστριακή προφορά, που να πίστευε ποτέ κανείς ότι ένας απλός bodybuilder από ένα μικρό ευρωπαϊκό χωριό θα γίνει ένα από τα μεγαλύτερα αστέρια του Χόλιγουντ, θα παντρευτεί κάποια από την κυρίαρχη οικογένεια Κένεντι, θα καταφέρει να κάνει μια τεράστια περιουσία μέσω έξυπνων επενδύσεων και μια μέρα θα γινόταν ο κυβερνήτης της Καλιφόρνια;...
Ναυμαχία (2012)
Η Ναυμαχία ή αλλιώς, όταν ο κινηματόγραφος παύει να είναι τέχνη και γίνεται παιχνίδι. Να πούμε για το ταλέντο της Ριάνα; Να πούμε για τον καπετάνιο Λίαμ Νίσον; Για το σενάριο; Ως μοναδική πρωτοτυπία - ίσως άστοχη - είναι η μεταφορά του ομώνυμου παιχνιδιού στη μεγάλη οθόνη , την οποία δε μπορούμε να χειροκροτήσουμε. Τα γραφικά είναι καλά για το 2010, αλλά τίποτα άλλο. Ακόμα μια ταινία...