Ο Μάκης Παπαδημητρίου είναι πολύ καλός εδώ και ομολογουμένως του πάει ο ρόλος (και φυσιογνωμικά) αυτός. Άλλωστε, αυτός κρατά την ταινία μόνος του στα χέρια του, οι υπόλοιποι είναι απλά κομπάρσοι. Η ιστορία είναι πολύ ενδιαφέρουσα, όσο και το τέλος (πράγμα σπάνιο, αλλά ποιός δεν θα θελε να μάθει τι απέγιναν οι δύο πρωταγωνιστές) αλλά υπάρχουν υπερβολές. Υπάρχει πολύ γυμνό (άχρηστο)...
Η πλοκή της ταινίας μοιάζει με το "Κάθε Φορά, Πρώτη Φορά" με τη Ντρου Μπάριμορ, όπου μια γυναίκα ξυπνά κάθε πρωί ξεχνώντας όλα όσα συνέβησαν στο παρελθόν της, μετά το ατύχημα που προκάλεσε την αμνησία της. Ωστόσο, η ταινία κάνει καλή δουλειά κρατώντας ζωντανό το ενδιαφέρον του κοινού, μαντεύοντας συνεχώς ποιος χαρακτήρας είναι αληθινός και ποιος είναι ο κακός της υπόθεσης, μέχρι...
Ο Δικηγόρος του Διαβόλου (1997)
Είδα αυτήν την ταινία το '97 στο θέατρο. Παιζόταν μόλις μια εβδομάδα μετά τον Τιτανικό του Κάμερον. Θυμάμαι τα πλήθη που έτρεχαν να δουν τον Τιτανικό και μία σχεδόν άδεια αίθουσα όταν έπαιζε αυτή η ταινία. Αφού την είδα, σκέφτηκα πόσο ανισόρροπη είναι αυτή η δημιουργική πρωτοτυπία έναντι των μεγάλων blockbusters. Αργότερα κατάλαβα ότι τα blockbusters είναι για τις μάζες και ενδιαφέρουσες...