Υπάρχει μια ατάκα της Kristin Scott Thomas στην ταινία που λέει "Χρειαζόμαστε μια καλή ιστορία για τη Μέση Ανατολή που δεν θα έχει εκρήξεις"! Σοβαρά τώρα, το "Ψαρεύοντας Σολομούς στη Υεμένη" είναι απλά απολαυστικό για να το παρακολουθήσετε. Έχω να δω ταινία με τέτοια ευχαρίστηση από το "Hugo". Αυτό που το καθιστά τόσο απολαυστικό είναι η αίσθηση του χιούμορ, η χιουμοριστική ασέβεια...
Τελειωμό δεν έχουν τα βάσανα του Λεονάρντο Ντι Κάπριο, αφού θα γλυτώσει από τον θάνατο από τους Ινδιάνους, από μια αρκούδα, από τον Φίτζεραλντ, από Γάλλους μισθοφόρους, από το κρύο, από Ινδιάνους ξανά, από πνιγμό, από μια πτώση σε γκρεμό, από τον Φίτζεραλντ ξανά, και από Ινδιάνους ξανά (ακριβώς με αυτή τη σειρά). Η υπερβολή της αθανασίας του ωστόσο, με δίδαγμα την αέναη προσπάθεια...
Στο Όνομα της Φυλής (2012)
Για την ιστορία: Το 1941-1942 περίπου 100.000 Αλσάτες (αργότερα ονομάστηκαν Malgré-Nous, «παρά τη θέλησή μας») στρατεύτηκαν στον Γερμανικό Στρατό. Δεδομένου ότι η πίστη τους στη Γερμανία κυμαινόταν από αμφίβολη έως ανύπαρκτη, στάλθηκαν στο Ανατολικό Μέτωπο για να κάνουν την λιποταξία πίσω στη Γαλλία όσο το δυνατόν πιο δύσκολη. Σε μια παράλληλη εξέλιξη, 15.000 νεαρές Αλσάτες μεταφέρθηκαν...