Για μενα η ταινια υπηρξε ποιητικη ονειρικη με υπεροχες εικονες απο θαλασσα και μεσα σε αυτη τη αμμουδια η πρωταγωνηστρια να περπατα ψαχνωντας για κοχυλια η την αλλαγη της ζωης της . Οι ανθρωποι της εποχης το επαρχιακο περιβαλον του χωριου η πληξη ενος γαμου και ο ερχομος του ερωτα μεσα σε γαλαζιο τουλι που στη συνεχεια βλεπουμε να φευγουν τα χρωμματα και να ερχεται η πραγματικοτητα...
Ένα animation που μάλλον πρέπει να είσαι μεγάλος για να εκτιμήσεις. Αν και η ελληνική του έκδοση σε μεταφράσεις αλλά και έννοιες υστερεί κατά πολύ από την πρωτότυπη, το αποτέλεσμα παραμένει εκπληκτικό. Δικαίως κέρδισε το Όσκαρ στη κατηγορία Κινούμενα Σχέδια αυτή η οπτικο-μουσική αλλά χωρίς υπερβολές παραγωγή που μας αφηγείται την ιστορία ενός μικρού αγοριού που θέλει να γίνει μουσικός....
Η Μέρα της Βαστίλης (2016)
Πρώτον, αυτή η ταινία μοιάζει με μια παραγωγή του εργοστασίου σκουπιδιών της Europacorp. Θα σκεφτόμουν τον Pierre Morel ή τον Louis Leterrier ως σκηνοθέτες. Ναι, μοιάζει πολύ με ένα TAKEN ή άλλα σκουπίδια από το άλλο εργοστάσιο των σκουπιδιών του Besson, όλες αυτές οι ταινίες δράσης με Αμερικανούς ηθοποιούς και διαδραματίζονται στο Παρίσι. Αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι, Η Μέρα της...