Η ταινία ξεκινά καλά, με ένα θέμα όχι πρωτότυπο, αλλά ίσως το πρώτο στον ευρύτερο ελληνικό κινηματογράφο. Η ιστορία συνηθισμένη (όπως στο Επίθεση στη Γουόλ Στριτ) με μια κατάσταση ομηρίας και τέλος μάλλον προβλέψιμο και ατυχές. Η ατμόσφαιρα είναι καλή και οι προσδοκίες του τηλεθεατή είναι πολλές, αλλά κρατάν λίγο. Η εμφάνιση της αστυνομίας σηματοδοτεί για μένα το ουσιαστικό τέλος...
Η ιδέα της μεταφοράς της συνείδησής σε ένα νέο σώμα έχει τεράστιες δυνατότητες διερεύνησης μελλοντικών ηθικών επιπτώσεων και πώς θα επηρεάσει την κοινωνία και τα άτομα. Κανένα από αυτά δεν διερευνήθηκε. Αντίθετα, μόλις ολοκληρώθηκε η "μετανάστευση" του πνεύματος, παίρνουμε ένα βαρετά προβλέψιμο ταξίδι στο Χόλιγουντ ενός τυπικού άντρα που κάνει ό, τι μπορεί για να σώσει το παιδί...
Ο Λαβύρινθος της Σιωπής (2014)
Βασίζεται στην αληθινή ιστορία ενός νεαρού εισαγγελέα από τη Φρανκφούρτη που ονομάζεται Johann Radmann (Alexander Fehling). Συναντά έναν επιζώντα του Άουσβιτς και έναν δημοσιογράφο που θέλουν να προσαγάγουν τους δράστες των φρικαλεοτήτων που πραγματοποιήθηκαν εκεί. Το πρόβλημα είναι ότι η Γερμανία φαίνεται ότι θέλει να ξεχάσει τα μαύρα σημάδια του παρελθόντος και υπάρχουν παντού...