Από που να αρχίσω...καταρχάς, το σενάριο είναι κλεμμένο. Όλα περιστρέφονται γύρω από το γεγονός οτι ο Κρουζ ξαναζεί συνεχώς την ίδια μέρα. Σας θυμίζει κάτι; Οπωσδήποτε θυμίζει κάτι στους παλιότερους: το εξαιρετικό "Η Μέρα της Μαρμότας", που βραβεύτηκε από τη Βρετανική Ακαδημία Κινηματογράφου για το πρωτότυπο σενάριο της. Για τον Τομ Κρουζ τι να λέμε τώρα...αν και είναι ατυχής επιλογή...
Ο Jenkins σκηνοθετεί την προσαρμογή του μυθιστορήματος του '70 του James Baldwin και αυτή γίνεται μια κινηματογραφική ιστορία αγάπης που ακούει την καρδιά, με μια σκληρή αλλά τρυφερή αλήθεια που με άφησε να κλαίω και να χαμογελάω. Πρόκειται για μια καταπληκτική ταινία, τόσο οσμηρή όσο αισθησιακή, διασυνδέοντας αδιάκριτα κοινωνικά ρεαλιστικά θέματα προκατάληψης, καταπίεσης και φυλάκισης...
Το Κυνήγι του Χρυσού (2022)
Οι ταινίες για την απληστία είναι ενδιαφέρουσες. Μπορούμε να δούμε μέχρι που μπορούν να φτάσουν οι άνθρωποι. Ενσωματώνει κλισέ όπως ο άνθρωπος εναντίον της φύσης, ο άνθρωπος εναντίον του ανθρώπου και το φανταστικό ενάντια στο πραγματικό. Το σημαντικότερο κακό εδώ είναι η έλλειψη ενός συναρπαστικού τόξου. Το στήσιμο του "no man's land" είναι αρκετά ενδιαφέρον, αλλά ο συγγραφέας-σκηνοθέτης...