Ένα πρωτότυπο όνομα ταινίας, ένα ενδιαφέρον καστ ηθοποιών, και μια χημεία μεταξύ των τελευταίων, που δημιουργούν μια πραγματικά αξιόλογη προσπάθεια... Στα υπέρ της ταινίας η έμμετρη χρήση συναισθηματισμων. Ταινία κοινωνική, συνάμα κωμική, δρόμου, μα κυρίως υλικό για κοινωνικό προβληματισμό... Όλα τα χαρισματικα παιδιά, είναι παιδιά που έχουν δικαίωμα στο όνειρο... Μέσα από την προσοχή...
Κακή ταινία, κλασική φλατ άχαρη ερμηνεία από Κέβιν Κόστνερ και ένας κάκιστος Χαρλεστον ο οποίος είναι ο ηθοποιός "κάπου τον έχω ξαναδεί αυτόν, γνωστός είναι". Σκηνοθεσία για ύπνο με το ζόρι κρατούσα τα μάτια μου ανοιχτά 7 η ώρα το απόγευμα, πλοκή ανύπαρκτη χάνοντας σε αρκετά σημεία το κεντρικό νόημα της η οποία ήταν η ιστορία Μποντ και Κλαντ
Διαζύγιο Θανάτου (2002)
Το «Διαζύγιο Θανάτου» είναι μάλλον ένα ριμέικ του μεγάλου «Ραντεβού στο Παρίσι», αλλά τελικά (όπως θα δείτε κι εσείς) δεν του αξίζει. Για να είμαι ειλικρινής, δεν καταλαβαίνω γιατί έπρεπε να ξανακάνουν την original ταινία αφού αυτή είναι μεγαλειώδης μέχρι σήμερα, τόσο ως θρίλερ Χίτσκοκ όσο και ως κωμωδία. Αλλά το έκαναν ξανά, και όπου στην αρχική ταινία πρωταγωνιστούσε ο Cary Grant...