Ο Όλιβερ Στόουν γνώριζε ότι αυτή η ταινία δεν θα έβλεπε ποτέ τη μεγάλη οθόνη και δεν θα εκτιμηθεί από τους "μεγάλους" και τους πλουσιότερους αυτού του κόσμου. Ευχαριστούμε Όλιβερ για τη γενναιότητα σου, που έφερες ένα μικρό μέρος της αλήθειας στους ανθρώπους. Αθώοι πεθαίνουν για τα συμφέροντα των πολυεθνικών. Το 2020 η Ουκρανία θα υιοθετούσε το νόμο που επιτρέπει την πώληση γεωργικής...
Ο φτωχός παλιός καλός Al Pacino έχει περάσει την εποχή που μεσουρανούσε και ο Karl Urban δεν πάει παρακάτω. Η υποκριτική ήταν οριακά αποδεκτή, η ιστορία ήταν πεζή, χωρίς αγωνία και όχι πολύ έξυπνη αν και προσπάθησε τόσο σκληρά να είναι ... ω, και το τέλος - εδώ τι να πούμε - αλλά ο σκηνοθέτης έχει προφανώς αυταπάτες μεγαλοπρέπειας αν νομίζει ότι θα υπάρξει ένα Το Παιχνίδι του Δολοφόνου...
Στα Όρια του Αύριο (2014)
Από που να αρχίσω...καταρχάς, το σενάριο είναι κλεμμένο. Όλα περιστρέφονται γύρω από το γεγονός οτι ο Κρουζ ξαναζεί συνεχώς την ίδια μέρα. Σας θυμίζει κάτι; Οπωσδήποτε θυμίζει κάτι στους παλιότερους: το εξαιρετικό "Η Μέρα της Μαρμότας", που βραβεύτηκε από τη Βρετανική Ακαδημία Κινηματογράφου για το πρωτότυπο σενάριο της. Για τον Τομ Κρουζ τι να λέμε τώρα...αν και είναι ατυχής επιλογή...