Προφανώς ο τίτλος παραπέμπει στο γνωστό σύνδρομο της Στοκχόλμης όπου τα θύματα απαγωγών αναπτύσσουν κάποια συμπάθεια προς τους απαγωγείς τους. Δεν μπορώ να πω ότι η ταινία ήταν κακή αλλά είχε κάποια λογικά κενά και κυρίως το ερώτημα πως δεν βρήκε κάποιο τρόπο η Τερέζα πάλμερ να διαφύγει από το σπίτι στο οποίο ήταν περιορισμένη, καθώς και το όχι τόσο ξεκάθαρο τέλος του απαγωγέα....
Το μονο που δεν ''κολλαει'' ειναι η μεταφραση του τιτλου...Ανοιξτε τα sub δυναμώστε το Vol στον ενισχυτή σας ,παρτε ποπ κορν και απολαύστε για 2,5 ωρες μια εξαιρετικη αστυνομικη περιπετεια με φοβερη ατμοσφαιρα και δεμενο σεναριο που κραταει αμειωτο το ενδιαφερον μεχρι το τελος της ταινιας.Σκηνοθεσια του Κρίστιαν Γκούντεκαστ ( «Το Λονδίνο Επεσε» και «Ο Τιμωρός») Μου θυμισε λιγο Heat...
Και Ο Θεός Έπλασε τη Γυναίκα (1956)
Αυτή ήταν η ταινία που παρουσίασε την Brigitte Bardot ως το σεξ σύμβολο της δεκαετίας του '50 και του '60 στον ρόλο της έφηβης Juliette. Και αυτή είναι πραγματικά μια ταινία για μια γυναίκα. Γεμίζει την οθόνη καθ' όλη τη διάρκεια της προβολής με την υπέροχη και γενναιόδωρη ανατομία της αλλά και με τον τρόπο της να χαμογελά, να μιλάει, να περπατά και να χορεύει, προβάλλοντας επιπλέον...