Από που να αρχίσω...καταρχάς, το σενάριο είναι κλεμμένο. Όλα περιστρέφονται γύρω από το γεγονός οτι ο Κρουζ ξαναζεί συνεχώς την ίδια μέρα. Σας θυμίζει κάτι; Οπωσδήποτε θυμίζει κάτι στους παλιότερους: το εξαιρετικό "Η Μέρα της Μαρμότας", που βραβεύτηκε από τη Βρετανική Ακαδημία Κινηματογράφου για το πρωτότυπο σενάριο της. Για τον Τομ Κρουζ τι να λέμε τώρα...αν και είναι ατυχής επιλογή...
Σε ότι με αφορά, αυτή ήταν μια από τις καλύτερες παραγωγές του Γούντι Άλεν εδώ και χρόνια. Ασχολείται με ανθρώπους Ιταλούς και Αμερικανούς εγκλωβισμένους σε ποικίλες καταστάσεις στην αιώνια πόλη. Δεν είναι μόνο οι αστείες καταστάσεις, αλλά μπορούμε πραγματικά να καταλάβουμε πώς αυτοί οι άνθρωποι ξεφεύγουν από τις αντιπαραθέσεις για να ζήσουν μια κανονική ζωή. Από το απλό ζευγάρι...
Aquaman (2018)
Μια σκέτη, παιδιάστικης αντίληψης ανοησία που κατάφερα να παρακολουθήσω μέχρι την 1 ώρα και 15 λεπτά. Και πολύ ξόδεψα από τον χρόνο μου!... Κρίμα για το κάστινγκ και το τρέιλερ το οποίο ενώ σε προϊδέαζε για κάτι καλό ή έστω συμπαθητικό ώστε να ξεχαστείς για μια ώρα και τρία τέταρτα, απεναντίας κάτι τέτοιο δεν ίσχυσε με τίποτα.