Η Ναυμαχία ή αλλιώς, όταν ο κινηματόγραφος παύει να είναι τέχνη και γίνεται παιχνίδι. Να πούμε για το ταλέντο της Ριάνα; Να πούμε για τον καπετάνιο Λίαμ Νίσον; Για το σενάριο; Ως μοναδική πρωτοτυπία - ίσως άστοχη - είναι η μεταφορά του ομώνυμου παιχνιδιού στη μεγάλη οθόνη , την οποία δε μπορούμε να χειροκροτήσουμε. Τα γραφικά είναι καλά για το 2010, αλλά τίποτα άλλο. Ακόμα μια ταινία...
Δεν είμαι σίγουρος γιατί δεν είδα αυτήν την ταινία όταν κυκλοφόρησε πριν 30 χρόνια, αλλά την παρακολούθησα για πρώτη φορά την περασμένη εβδομάδα και ενθουσιάστηκα. Το "Η Ετυμηγορία" όχι μόνο είναι πολύ καλογραμμένο, αλλά δείχνει τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζεται ο ρατσισμός με έναν ενδιαφέροντα τρόπο στα μέρη που "άργησαν" να αποδεχτούν την ισότητα των μαύρων (δλδ στο Μισσισσιππή)...
Τσέρνομπιλ (2019)
Θυμάμαι καλά τη δεκαετία του 1980 και μπορώ να πω ότι οι συγγραφείς αυτής της ταινίας έκαναν μια τεράστια δουλειά για να δείξουν κάθε λεπτομέρεια του στο πως έμοιαζε ο κόσμος στην εποχή της Σοβιετικής ένωσης. Τα τηλέφωνα, τα ρούχα, τα μαλλιά, το ραγισμένο χρώμα στα περβάζια των παραθύρων, ακόμη και το τζάμι της πόρτας είναι παρόμοιο με αυτό που θυμάμαι. Αλλά το πιο σημαντικό πράγμα...