Κάθε sequel του Jarhead και χειρότερο. Αμερικανοί στρατιώτες στη Μέση Ανατολή ενάντια σε φανατικούς τζιχαντιστές. Τόσο πρωτότυπο. Σα να βλέπεις shoot-em up στον υπολογιστή, χωρίς να παίζεις εσύ. Ανύπαρκτο σενάριο, αδιάφοροι (και ίσως κακοί) πρωταγωνιστές, καμία σκηνοθεσία σε μια λαίλαπα πυροβολισμών και σκοτωμών χωρίς νόημα.
Ο μόνος λόγος για να τη δείτε είναι η υποκριτική η οποία ήταν εξαιρετική. το soundtrack επίσης. Αλλά βρήκα απίστευτη τη σχέση μεταξύ Κίνγκσλει και Κρουζ και ολόκληρη τη πλοκή απίστευτα ξεπερασμένη και τραβηγμένη από τα μαλλιά. Θα μπορούσε να είχε γραφτεί πριν από 40 χρόνια, αλλά αυτές οι σχέσεις υπερήλικων καθηγητών - νεαρών φοιτητριών είναι εδώ και δεκαετίες απαξιωμένες. Είμαι...
Στο Όνομα της Φυλής (2012)
Για μένα ήταν μία ταινία που περιέγραφε πολύ γλαφυρά τις αγριότητες των ναζί και τις αντιλήψεις τους για την ευγονία, τον εκ γερμανισμό περιοχών που θεωρούσαν δικές τους...χωρίς να παρουσιάζει αγριότητες κτλ. Πολύ καλές οι ερμηνείες, έντονες οι συναισθηματικές πτυχές της ανθρώπινης ύπαρξης, όπως η φιλία, ό έρωτας, η αντίσταση, η επιβίωση , ή οργή... Για μένα είναι πολύ ρεαλιστική...