Στην αρχή, δεν ήθελα να σχολιάσω την ταινία, απλά να της δώσω την υψηλότερη βαθμολογία γιατί δεν πιστεύω ότι είμαι άξια να την κρίνω. Και όμως, εδώ είμαι, να γράφω αυτό, όχι επειδή έχω γίνει πιο άξια, αλλά επειδή οι άνθρωποι πρέπει να το παρακολουθήσουν. Το Καπερναούμ αγγίζει βαθιά τη καρδιά σας και σας κάνει να πονάτε. Είναι επώδυνο, και όχι με συνηθισμένο τρόπο. Είδα την ταινία...
Το 1954, ο ομοσπονδιακός αστυνομικός Teddy Daniels και ο νέος συνεργάτης του, Chuck Aule, ταξιδεύουν από το Σιάτλ στο νησί Shutter, ένα νησί-φρούριο, για να ερευνήσουν την εξαφάνιση μίας ασθενούς εκεί, της Rachel Solando. Η Rachel είχε μεταφερθεί στο ίδρυμα Ashcliffe, για ψυχικά διαταραγμένους επικίνδυνους εγκληματίες, γιατί έπνιξε τα τρία παιδιά της. Ο Teddy είναι βετεράνος στρατιώτης...
Σκέφτομαι να Βάλω Τέλος (2020)
Η ταινία είναι απίστευτα κουραστική. Η πρώτη μισή ώρα αφορά έναν ατελείωτο διάλογο μεταξύ των δύο πρωταγωνιστών μέσα σε ένα αυτοκίνητο. Οι διάλογοι αυτοί χωρίς νόημα συνεχίζονται και μετά σε άλλο χώρο. Ανά διαστήματα η ταινία δείχνει άσχετες σκηνές που δεν αφορούν τη ροή της. Κάποιοι χαρακτήρες είναι υστερικοι η γίνονται υστερικοι, έντονα και ψεύτικα. Με λίγα λόγια η ταινία είναι...