Μια ωραία ταινία. Δε συμπαθώ ιδιαίτερα τον Κρις Έβανς, ούτε η ταινία με έκανε να αλλάξω γνώμη. Είναι υποτονικός στους ρόλους του, δε κάνει τη παρουσία του αισθητή. Όμως εδώ όλα γυρίζουν γύρω από τη Μέρι, την επτάχρονη ανιψιά του που είναι και το κεντρικό θέμα της ταινίας. Ένα παιδί χωρίς γονείς, απομονωμένο αλλά με εξαιρετική ευφυΐα που διεκδικείται από τη γιαγιά της με ιδιοτελή...
Προφανώς ο τίτλος παραπέμπει στο γνωστό σύνδρομο της Στοκχόλμης όπου τα θύματα απαγωγών αναπτύσσουν κάποια συμπάθεια προς τους απαγωγείς τους. Δεν μπορώ να πω ότι η ταινία ήταν κακή αλλά είχε κάποια λογικά κενά και κυρίως το ερώτημα πως δεν βρήκε κάποιο τρόπο η Τερέζα πάλμερ να διαφύγει από το σπίτι στο οποίο ήταν περιορισμένη, καθώς και το όχι τόσο ξεκάθαρο τέλος του απαγωγέα....
Ο Άλλος Μου Εαυτός (2011)
Μετα δυσκολίας μπορώ να χαρακτηρίσω την ταινία οικογενειακή, αφού το σενάριο πείθει ηλικίες με μονοψήφιο νούμερο. Ούτε και ο προφανής συμβολισμός της κούκλας πείθει. Προφανώς στην Αμερική το μοτίβο δουλεύει, αφού πληρώθηκαν τόσα μεγάλα ονόματα για να συμμετέχουν. Θα την έβλεπα μόνο παραμονή Χριστουγέννων το μεσημέρι με τη μικρή μου κόρη στα πρόθυρα ύπνου. Τίποτα παραπάνω