Από τις πολύ καλές αισθηματικές ταινίες με πρωτότυπο σενάριο και εξαιρετική μουσική. Η αφήγηση της ιστορίας από τον πρωταγωνιστή καθώς παράλληλα εξελίσσονται οι σκηνές της ταινίας δίνει μία μοναδική διάσταση στην εξέλιξη και το νόημα της ιστορίας. Αν και όχι ιδιαίτερα γνωστοί οι πρωταγωνιστές, αποδίδουν τέλεια τους χαρακτήρες που εκπροσωπούν. Ο Άντον Γιέλτσιν είναι πολύ πειστικός...
Μία πρωτότυπη ταινία το σενάριο της οποίας βασίστηκε σε ομώνυμο μυθιστόρημα που κυκλοφόρησε πέντε χρόνια πριν. Από τις εισπράξεις και την αποδοχή του κοινού αποδείχθηκε πολύ επιτυχημένη και όχι άδικα, ενώ ακολούθησαν δύο sequel το 2015 και το 2017. Με την πλειοψηφία του cast νεαρούς και αγνώστους ηθοποιούς αλλά με ένα εντυπωσιακό set-up (πέρα από το πρωτότυπο σενάριο) ακολουθεί...
Το Παιχνίδι Του Δολοφόνου (2017)
Ο φτωχός παλιός καλός Al Pacino έχει περάσει την εποχή που μεσουρανούσε και ο Karl Urban δεν πάει παρακάτω. Η υποκριτική ήταν οριακά αποδεκτή, η ιστορία ήταν πεζή, χωρίς αγωνία και όχι πολύ έξυπνη αν και προσπάθησε τόσο σκληρά να είναι ... ω, και το τέλος - εδώ τι να πούμε - αλλά ο σκηνοθέτης έχει προφανώς αυταπάτες μεγαλοπρέπειας αν νομίζει ότι θα υπάρξει ένα Το Παιχνίδι του Δολοφόνου...